Chcę być twoim niebem

Gra: Słodki Flirt
Pairing: Lysander x Su
Gatunek: Romans, fantasy
Ograniczenia: K (Dla wszystkich)
Ostrzeżenia: Praca jest już dość stara, gdyż została napisana na potrzeby konkursu na stronie Słodki Flirt!

Stał do mnie plecami, a po chwili ruszył przed siebie.

- Lysander! – krzyknęłam łapiąc go za skrawek jego białej szaty. Ten znów spojrzał na mnie i uśmiechnął delikatnie. Zaraz do mnie się zbliżył i położył dłonie na me ramiona.

- Nie zatrzymuj mnie, wiesz, że nie powinienem tu być…

- Ale… - zaczęłam, jednak tylko spuściłam wzrok. Ten miał całkowitą rację, nie powinien tutaj być, tak samo jak ja, w końcu świat ludzi nie jest dla nas.

- Cieszę się, że to rozumiesz – szepną i pogłaskał mnie po głowie starając się uważać na rogi.

- Spotkamy się jutro? – padło moje pytanie przepełnione nadzieją, a wraz z nim nastała cisza.

- Obiecuję – przerwał ciszę i puścił mnie, po chwili znów odwrócił się do mnie tyłem. Uniósł się w powietrze dzięki śnieżnobiałym skrzydłom, których tak bardzo mu zazdrościłam, w końcu były piękne. Nad jego głową mieniła się złocista aureola, która otworzyła przejście i… tyle go widziałam. Zniknął niczym orzeł szybujący wśród przestworzy. Westchnęłam niechętnie i spojrzałam na moją dłoń, szpeciły ją czarne, ostre pazury. Jednak nie tylko one były straszne, me rogi, ogon i poszarpane skrzydła mogły tylko obrzydzać. Zagryzłam dolną wargę, prawda, jestem szpetną postacią, nie zasługuję na kogoś tak pięknego jak on.

- Lysander… - szepnęłam cicho i widłami, które pojawiły się w mojej dłoni otworzyłam wrota do piekieł. Nie powinnam nigdy tego zaczynać.

Świat ludzi jest taki nudny… Szczególnie szkoła i jej uczniowie, o zwykłych problemach. Chociaż też bym chciała taka być. Chciałabym uczęszczać do tej jednej szkoły i chociażby udawać, że jestem normalna. Niepewnie dotknęłam szkła, które oddzielało mnie od sali lekcyjnej. Właśnie tych uczniów podziwiałam, a raczej tego jednego, który się tam ukrywał. Był to mój wspaniały anioł, na którego mogłabym czekać codziennie, jakże ten wspaniale potrafił chować się wśród śmiertelników. Też tak chce… Chce być kimś innym, a nie niosącym zniszczenie demonem. Nagle rozbrzmiał doskonale mi znany dźwięk dzwonka, a klasa natychmiastowo pustoszała. Schowałam się w ogrodzenie szkoły, nikt nie może mnie zauważyć, w końcu nie wolno mi tu być.

- Znowu przyszłaś – usłyszałam znany mi doskonale głos i obróciłam się, mój anioł zerka na mnie z uśmiechem. Pierwszy raz mogę go z tak bliska podziwiać w ludzkich ubraniach.

- Czemu twierdzisz, że znowu? – spytałam nieco zaskoczona, w końcu zawsze udawało mi się tutaj ukryć.

- Przychodzisz tu codziennie i zawsze mnie obserwujesz – odpowiedział zbliżając się do mnie. Więc jednak mnie zauważył, a myślałam, że nigdy tego nie widział, że myślał iż spotykamy się tylko czasem.

- Przepraszam, nie powinnam… W końcu jestem tak szpetną osobą, że najlepiej, bym trzymała się od Ciebie z dala. – szepnęłam odwracając wzrok, nie chciałam go zmuszać do patrzenia na mnie tak często.

- Nie jesteś szpetna – złapał moją dłoń i ucałował ją. – Jesteś wspaniała, nigdy nikogo takie nie poznałem

- Nie kłam… Na pewno chcesz mi teraz powiedzieć, bym trzymała się od Ciebie daleka.

- Nie, wiesz… Chce Ci pokazać niebo… - powiedział i jego aniele skrzydła się pojawiły – Chcę być twoim aniołem – dodał po chwili i pochylił się nade mną delikatnie mnie całując. – Jednak w zamian… chcę być twoim niebem. – szepnął mi do ucha. Zaskoczona zagryzłam wargę i przytaknęłam, zawsze chciałam być dla niego kimś wspaniałym. Teraz już nie jestem szpetna, tylko piękna, dla mojego anioła.

_____________________________________________

Oto i jakaś archiwalna opowieść xD Miała zostać dodana dużo wcześniej, ale nigdy nie było na to czasu o.O Tak i oto, teraz wam ją wstawiam xD Co do BL to chcę uprzejmię poinformować, że special do tej serii jest w trakcie pisania :3